"Być zawodową piłkarką."

           Mam na imię Iza,  jestem zwyczajną dziewczyną, mam  17 lat, blond włosy i zielone oczy. Mieszkam w małym miasteczku.
Moimi najlepszymi przyjaciółkami są  Julia i  Dominika. Od zawsze marzyłam żeby wyjechać do Anglii albo Barcelony. Nie wiem czemu ale tak po prostu maiłam takie marzenie ;D Moje koleżanki zawsze się śmiały że mam marzenia ale nie wiem czemu ! Po prostu je mam ;>>  Uwielbiam słuchać muzyki, czytać książki najlepiej o wampirach. Ale najbardziej kocham grać w piłkę nożną ! Od zawsze chciałam pojechać na stadion mojej ulubionej drużyny. Moja przyjaciółka była za Realem ale ja kibicowałam Barcelonie od zawsze !! Grałam w klubie piłkarskim i miałam zamiar iść do kadry. Chciałam być zawodową  piłkarką. Wszyscy mi mówili że ja na piłkarkę nie wyglądam no ale cofali to widząc moją grę.  Byłam z siebie dumna bo w końcu dążyłam do swoich marzeń.

Za trzy tygodnie miały zacząć się wakacje więc planowałam z Julią wyjazd nad jezioro. Chciałyśmy spędzić te wakacje razem ale jechałam na obóz  piłkarski. Więc więc powiedziała że w tym roku mi nie daruje i jedziemy!

Wstałam rano około 6 i poszłam zjeść śniadanie. W kuchni siedziała już moja mama i brat. Nie zbyt przepadałam za moim bratem miał 12 lat i był bardzo denerwujący !!  Zjadłam śniadanie i poszłam do pokoju. Z szafy wyciągnęłam krótkie spodenki, białą bokserkę i bejsbolówkę. Ostatnio miałam straszną jazdę na te bluzy. Poszłam do łazienki umyłam zęby ni i ogólnie całą tą poranną toaletę. Zajęło mi to więcej czasu niż zwykle więc musiałam się pośpieszyć. Ubrałam czarne conversy i zabrałam torbę z pokoju. Pobiegłam na przystanek autobus już na mnie czekał, wsiadłam do niego i pojechałam do szkoły. Podeszłam do mojej szafki wrzuciłam do niej torbę, spojrzałam na telefon była już 8;25 a o wpół do miałam trening. Wzięłam szybko strój sportowy i pobiegłam na boisko. Tam już czekała na mnie cała moja drużyna byłam już przebrana, przeprosiłam trenera z spóźnienie i zaczęłam się rozgrzewać. Czasem dziwnie było mi ćwiczyć w końcu byłam jedyna dziewczyną w drużynie ale grą mogłam zawstydzić nie jednego chłopaka.
Trening się skończył. Była 10;11 a na 11 miałam lekcje. Poszłam do damskiej szatni wzięłam prysznic i poszłam w stroną klas. Po chwili zobaczyłam moich znajomych podeszłam do nich chwilę pogadaliśmy  i zaczęły się lekcje.

 Po szkole poszłam z Julią i Dominiką na lody. Fajnie się z nimi dogaduje są dla mnie jak siostry. Wróciłam do domu o 14;30, mam jak zwykle nie było a brat jeszcze w szkole więc wzięłam z lodówki coś do picia i poszłam się szykować bo o 15;30m miałam mecz. Cieszyłam się podobno mieli być jacyś goście co biorą do kadry więc musiałam super grać.

Była 15 jak przyszłam na boisko byli już wszyscy. Poszłam do szatni a  raczej do łazienki bo nie przebieram się przy chłopakach. Przebrałam się i poszłam pokopać piłką. Chłopacy z innych drużyn zawsze się na mnie patrzyli dziwnie jak  by nie wierzyli że dziewczyna umie grać w piłkę.
Wszystkich zaskoczyłam strzeliłam aż 2 gole. Pierwszy raz tak dobrze grałam, cieszyłam się.

-Dzień dobry, ty jesteś Izabella Wesley ?. Tak? - powiedział nieznajomy mężczyzna
-Tak. Mogę w czymś pomóc? - opowiedziałam
-Jestem   Hose  Marii Bacero. Jestem trenerem dziewczęcej drużyny w Londynie. - powiedział nieznajomy
-Aż z Londynu? - zdziwiłam się
-Tak, chciałem ci złożyć pewną propozycje - powiedział  Hose i opowiedział mi o tym że chciałby żebym grała w jego drużynie w Londynie
-Nie wiem, musi pan porozmawiać z moimi rodzicami - powiedziałam dając mój adres i odchodząc


Wróciłam do domu zobaczyłam że w  kuchni siedział mężczyzna z którym rozmawiałam na boisku.

-Hey słońce. Pan Hose nam wszystko opowiedział! - krzyknęła mama
-Więc? - zapytałam skołowana
-Jedziesz do Londynu! - krzyknął tata
-Serio? Świetnie - cieszyłam się i podziękowałam rodzicom  i panu Hose
-Będziesz mieszkała w hotelu i masz pełne stypendium. Do szkoły pójdziesz dopiero od przyszłego roku ! - oznajmił mój tata
-Tak zgadza się- potwierdził pan Hose
-Jak  się ciesze normalnie nie wiem co powiedzieć . Dziękuję! - powiedziałam
Chciałam już iść gdy nagle zawołała mnie mama
-Skarbie no to lepiej zacznij się pakować bo już  po jutrze wylatujesz - powiedziała
-Serio? No dobrze, ja już pójdę zadzwonić do Juli i wszystko jej opowiem - podziękowałam i poszłam do pokoju...